Jij, mooie gele Japanse esdoorn, hebt geen kalender. Wat kan het begin of het einde van een seizoen jou schelen? Je maakt je niet druk over iets wat nu zou moeten beginnen of over een deadline die gehaald zou moeten worden. Je voelt vanzelf wel aan wanneer je knoppen kan vormen of bladeren moet loslaten en wanneer je aan je winterslaap kunt beginnen.
Je hebt geen agenda. Over stilstaan maak jij je geen zorgen. Bij rustperiodes stel jij geen vragen. Jij denkt niet na over plekken waar je nog naartoe zou moeten gaan. Jij bent gewoon waar je bent, je leeft in het moment, je streeft niet telkens naar meer en beter en je bepaalt niet wanneer een ander zich beter zou moeten voelen.
Vertrouwen in jezelf betekent voor jou niet dat je plankgas van de ene doelstelling naar het andere project gaat. Je maakt geen drukte en je bent niet druk met dromen, overtuigingen, verwachtingen en hoop die je agenda bepalen.
Voor jou beginnen nieuwe seizoenen wanneer je Schepper ze geeft.
Je gaat in winterslaap en je blijft er net zolang als nodig is.
Maar jouw wereld is wel erg lang kil en grijs en de schaduwen blijven wel lang over jou hangen.
Ik laat me niet tegenhouden door de kilte. Met een dikke trui en dampende koffie kom ik naast je zitten. Ik bestudeer je.
Wat ben je mooi met die gele en oranje takken in deze koude, grijze maanden. Daarom kocht ik je, kleurrijk in elk seizoen, lichtje in het donker.
Je groene, rode en roze vrienden hebben al knoppen. Hier en daar komen kleine puntjes tevoorschijn die maar twee dagen nodig hebben om zich open te vouwen tot vriendelijke blaadjes. Jullie - Japanse esdoorns - hebben vriendelijke blaadjes. Ze zijn als handjes die zich openen en naar je zwaaien in de wind.
De anderen gaan alweer bloeien. Jij kunt daar nog niet aan denken.
Dan vraag ik me af: gaat er iets niet goed bij jou of ben je gewoon op de verkeerde plek?
“Je moet je eens afvragen: ligt het aan je geloof of ligt het aan de kerk?”, vraagt Ene Tweelingzoon. Er zijn van die gesprekken waarin een kind dat in winterslaap leek eigenlijk diep aan het wortelen was. Daarna ga ik weer met een dampende beker naar een boom staren.
Wat als jij niet in winterslaap bent, maar slapeloze nachten hebt omdat de kilte te groot is en de schaduw te donker?
Ik verplaats je naar een plek waar het warmer is. Er is meer licht. Geen donkere schaduw meer over jou.
Je hebt daar maar een hele korte tijd nodig om knoppen te vormen. Ik zie tekenen van nieuw leven. Ik bestudeer het ontkrullen en ontvouwen en snel strekt je je vriendelijke handjes alweer uit!
Je moest gewoon even gegrepen worden door iemand die begreep dat je op de verkeerde plek stond.
Dankjewel.
Bedankt! Ik vond je schrijfstijl mooi en de inhoud ook. Blij dat ik het las